امروز یک چیز جالب فهمیدم. فهمیدم که یک سیستم تسهیلگری دیگر هم وجود دارد!

برخلاف شیوه و نگاه معمول من/ما در تسهیلگری یک کارگاه یا نشست، سیستم تسهیلگری دیگری هم هست که اساسا به محتوای تحلیل‌ها کاری ندارد.

یعنی محتوای حرف‌ها و نظرات و تحلیل‌ها برایش اهمیتی ندارد و تسهیلگر فقط درگیر شکل اجراست. در نتیجه تأملی روی محتوا ندارد و به تبع آن نمی‌تواند روند اجرا را بر مبنای محتوا منطبق کند و در صورت لزوم تغییراتی در آن بدهد یا سرنخ‌هایی برای تحلیل بیشتر پیدا کند.

این یکی از مواردی است که تفاوت بین افراد مختلفی که در این حوزه کار می‌کنند را مشخص می‌کند.

همچنین فهمیدم hyperactive بودن کلید واژه مهمی است.

در واقع در آن نوع تسهیلگری که ازش یاد کردم، از بین همه چیزهایی که می‌تواند کلمه کلیدی و مهم باشد، hyperactive مهم است. این که یک واژه در صحبت‌ها زیاد تکرار شود و بر روی آن تاکید شود، به نظرم خودش می‌تواند حکایت از آن نگاهی داشته باشد که در پس این سیستم تسهیلگری نهفته است.

در این سیستم سطح انرژی بالا و پر شور و حرارت بودن تسهیلگر مهم‌ترین چیز است. این سیستم آدم‌های آرام و با طمأنینه را به عنوان یک تسهیلگر خوب نمی‌پذیرد. از نظر این سیستم، تسهیلگر خوب کسی است که دست‌هایش را زیاد تکان بدهد و سطح انرژی بالایی داشته باشد و به اصطلاح hyperactive باشد!

عکس انتخاب شده صرفا تزیینی است و ارتباطی با محتوای این پست ندارد.